Een running gag is een grap die voortdurend terugkomt en door de herhaling nog aan kracht wint. Denk maar aan de uitspraak “Ik moest kloppen want de bel doet het niet” van “Gert en Samson”. In de zonnetempel is het de lama die een rol speelt in de running gag ten koste van kapitein Haddock. Hergé zal de running gag later nog eens hernemen en steeds ten koste van kapitein Haddock. Denk maar aan de pleister waar Haddock mee worstelt in “de zaak Zonnebloem”. Of de kapotte trede in “de juwelen van Bianca Castafiore”.

In ”de zonnetempel” is het dus de lama die centraal staat in de running gag. En het begint al vroeg in het verhaal, als Kuifje en Haddock in de havenstad Callao wachten op het schip waarvan ze vermoeden dat Zonnebloem aan boord is. Haddock voelt zich optimistisch en geniet volop van de “couleur locale”. Tot hij de lama ontmoet. En dan loopt het mis.

In een tweede scène merkt Haddock tot zijn ontzetting dat Zorrino lama’s wil gebruiken als lastdieren. En dan wil hij de lama duidelijk maken wie de baas is. Maar ook dat loopt slecht af voor de kapitein.

En Haddock blijft pech hebben met de lama’s. Als hij tot zijn vreugde ziet dat Kuifje zijn belager net op tijd kan afslaan, is Haddock wat te enthousiast en te dicht bij de lama. En natuurlijk volgt alweer de afstraffing.

Eén keer zijn de lama’s de redding van Kuifje, Haddock en Zorrino. Na de lawine zijn de lama’s gaan lopen. Haddock gaat hen achterna om hen te vangen en dan ziet hij dat Kuifje en Zorrino belaagd worden door het groepje indianen waar ze het al eerder mee aan de stok hadden. Roepend en tierend loopt Haddock snel naar beneden om zijn metgezellen te verwittigen en dan gebeurt er dit. De lama’s zijn er dus indirect de oorzaak van dat ze voorgoed verlost zijn van hun achtervolgers.

Hergé is echter niet zo wreed om Haddock geen wraak te gunnen. En die krijgt hij ook op het einde van het album. Dan volgt de afrekening met de lama’s.